Ο Καθημερινός Αγώνας Της Νανάς Παλαιτσάκη Με Μια Ασθένεια - Μυστήριο...

υπεύθυνη, ικανή να αναλάβει το κόστος της επιλογών της και ζήσει χωρίς να σκεφτεί τι θα πει ο κόσμος, που δεν την αφορά.

Εκτός, συνήθως, κυκλωμάτων και ανταλλαγές συμφερόντων, η Νανά Παλαιτσάκη δουλεύει πάντα σα νεαρή δημοσιογράφος, σέβεται τη δουλειά της, προσέχει τους νεότερους, αγαπά την παλαιάς κοπή δημοσιογραφία και όχι αυτής της παντογνωσίας, της αλαζονείας, του σταριλικίου και της οικογενειοκρατίας, φανερής ή μη.

Για αυτό και ο γιος της δεν ακλούθησε τα βήματα της άλλα έκανε τις δικές του όλο απαιτήσεις επιλογές. Με αγάπη και ωραιότητα στη προσωπική της, λίγους και λατρεμένους φίλους, την προσήλωση και την επικοινωνία της με τα ζώα δικά της και άλλων ή αδέσποτα, ζει με τους δικούς της όρους, σε μια εποχή που δεν τα συγχωρεί αυτά στις γυναίκες. Πρόσφατα μίλησε για ένα θέμα που αποφεύγει, για την περιπέτεια της υγείας της. Και το αποφεύγει όχι γιατί δε θέλει να εμψυχώσει ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάλογη θέση, άλλα γιατί, σαν άνθρωπος, δεν αναγάγει τον εαυτό της, ως σύμπαν.

Πρόσφατα λοιπόν είπε στον Μάρκο Σεφερλή πως «Τίποτα δεν είναι δεδομένο... Πόσο σημαντικό είναι να σηκωθείς και να μην πονάς. Εξελίχθηκα μετά από αυτό. Έγραψα το βιβλίο για τις τεχνικές αντιμετώπισης. Όταν πας κάθε μήνα στο νοσοκομείο, τρως χαστούκι ώστε να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο στη ζωή. Βλέπω ανθρώπους που τα έχουν όλα και ασχολούνται με την αφόρητη ματαιοδοξία του τίποτα, θλίβομαι».

Συνηθισμένη να ρωτά και όχι να απαντά, ίσως επειδή ο Μάρκος Σεφερλής δεν έχει τη δημοσιογραφική διαστροφή της εμμονικής περιεργείας, μίλησε αβίαστα για το τι ακριβώς έχει: «Μου είπαν ότι είχα μια μετάλλαξη στον νωτιαίο μυελό. Περνάς τις φάσεις του αρχικού σοκ αλλά και του μετατραυματικού. Τα πάντα μπορούμε να τα θεραπεύσουμε με τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Αυτή είναι η γιατρειά, να αλλάξεις τη σκέψη που βλέπεις τη ζωή. Πρέπει να πηγαίνω κάθε μήνα στο νοσοκομείο και παρακολουθούμε την πορεία της. Είναι πολύ σπάνιο. Δεν έχω φόβο πια, δεν φοβάμαι τίποτα. Έχω διαβάσει πολύ, έχω καλή σχέση με τον γιο μου, έχουμε μια πολύ καλή σχέση. Ο Αλέξης μου έχει δώσει απίστευτη δύναμη και μου έδωσε αφορμές να είμαι ευτυχισμένη στη ζωή. Προσπαθώ να ζω την κάθε στιγμή».

 Ο Αλέξης, ο γιος της, είναι για αυτά το ξέφωτο, η λιακάδα, που κρύβει κάθε ασχήμια σε τόπους γύρω της και την ξορκίζει. «Τον έκανα σε πολύ μικρή ηλικία. Τον Αλέξη τον έκανα τελειώνοντας το Λύκειο» είπε «όταν κατάλαβα ότι ήμουν έγκυος, είχα διαβάσει το βιβλίο της Φαλάτσι και είχα πει ότι ποτέ δεν θα έκανα άμβλωση. Με είχε καθηλώσει αυτό το βιβλίο. Και έτσι προέκυψε ο Αλέξης… Την ημέρα που γέννησα, ήμουν σε πάρτι συμμαθητών και χορεύαμε. Ήταν μεσάνυχτα και έλεγα στον μπαμπά του γιου μου ότι πονούσα όλο και περισσότερο. Κάποια στιγμή ένιωσα μια δυσφορία και πήγαμε σπίτι και πήραμε τηλέφωνο τον γιατρό και μας είπε να πάμε στο μαιευτήριο. Βάζω ρόλεϊ, φτιάχνω μαλλιά και μας παίρνουν φίλοι μας να πάμε για ποτό στη Μαβίλη. Πήγαμε και χορεύαμε και κάποια στιγμή φύγαμε για το μαιευτήριο και επειδή ο Νίκος ήταν καλός φωτογράφος ήθελε να φωτογραφίσει τον τοκετό. Ο γιατρός μου τον άφησε να μπει μέσα αλλά να πει ότι ήταν ειδικευόμενος γυναικολόγος. Όταν φτάσαμε στο μαιευτήριο, η μαία μας ενημέρωσε ότι γεννάω από λεπτό σε λεπτό. Είμαι στην αίθουσα τοκετών, ο γιατρός δεν είχε έρθει ακόμα και βλέπω τον μπαμπά του Αλέξη με την μάσκα του χειρουργού, ήρθε τρέχοντας ο γιατρός και μέσα σε 15 λεπτά γέννησα»…

Γιατί αυτή είναι μια ωραία γυναίκα…

Πηγή: newpost.gr