Ήταν Μια Ξεχωριστή Βραδιά Με Τον Αλκίνοο Στο Κάστρο Του Πλαταμώνα

Όλυμπο από τη μια και τον επιβλητικό κεντρικό πύργο του από την άλλη, το κοινό απόλαυσε τον δημοφιλή τραγουδιστή σε μια ατμόσφαιρα ξεχωριστή. Η αυγουστιάτικη νύχτα έλουζε με μια σπάνια ρομαντική διάθεση το κοινό, που σιγοτραγουδούσε παλιά και καινούργια τραγούδια. Ο χώρος και το όλο κλίμα δεν θύμιζε τόσο τις κλασικές συναυλίες, όσο μια μεγάλη παρέα που επιμεριζόταν σε μικρότερες και επικρατούσε ένας ξεχωριστός καλοκαιρινός ερωτισμός. Μικρές μικρές παρέες, καθισμένοι όλοι στις πλαγιές του λόφου απολάμβαναν την παλιά και τη νέα δουλειά του γνωστού καλλιτέχνη.
Μου έκανε εντύπωση, όπως άκουγα από σιγοψιθυρίσματα,  ότι ήταν αρκετοί εκείνοι που, ενώ γνώριζαν τα τραγούδια του, δεν γνώριζαν την καταγωγή του. Για τον λόγο αυτό θα γίνει μια μικρή μνεία στην καταγωγή του. Γεννήθηκε στη Λευκωσία και μεγάλωσε σε μια οικογένεια της οποίας η καλλιτεχνική φλέβα κληροδοτήθηκε και στον ίδιο. Ο πατέρας του ζωγράφος, ο αδερφός του ποιητής και ο ίδιος άρχισε με σπουδές στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και συνέχισε ως τραγουδιστής και τραγουδοποιός.
Τον συνόδευε ένας εξίσου πολυτάλαντος συνάδελφός του, ένας φοβερός βιολοντσελίστας -και πολυοργανίστας- γεννημένος στην Αθήνα, ο Γιώργος Καλούδης. Οι δυο τους κράτησαν συντροφιά το κοινό περισσότερο από δύο ώρες.
Σε ένα παρεΐστικο κλίμα, σε μια ατμόσφαιρα που απαιτούσε το σιγοτραγούδισμα, όχι την εκρηκτική συμμετοχή, ακούστηκαν μεγάλες επιτυχίες του καλλιτέχνη. Ακούσαμε τους υπέροχους στίχους «Στην αγορά του Αλ Χαλίλι» από τον πρώτο του δίσκο, το τραγούδι «Δεν μπορώ» από έναν δίσκο που γίνεται και αυτός χρυσός. Από τραγούδια σε δικούς του στίχους ξεχώρισε το «Όσα η αγάπη ονειρεύεται». Επίσης, τα τραγούδια «Με τόσα Ψέματα», «Θα 'μαι κοντά σου (όταν με θες)», «Ζήνωνος», «Βυθός», «Καθρέφτης», «Κόκκιν' αχείλι»,  «Το όνειρο», και τόσα τόσα άλλα.
Δυο τραγούδια της πατρίδας του που προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση και καταχειροκροτήθηκαν. Το ένα είναι ο «Το τραούδιν τ' Άη Γιωρκού και του δράκου», ένα παλιό παραδοσιακό κυπριακό τραγούδι-παραμύθι που το ‘λεγαν οι γιαγιάδες στα εγγόνια. 
Το φιλικό κλίμα ενίσχυσε και ο ίδιος με τις συχνές παρεμβολές του, άλλοτε για να εξηγήσει τη δημιουργία ενός τραγουδιού και άλλοτε να αστειευτεί με τον κόσμο που τον περιστοίχιζε. Αυτός ο διάλογος είχε, τελικά, μεγάλο αντίκτυπο στη διάθεση του κοινού, καθιστώντας το όλο μια μεγάλη  συντροφιά.
Μια ακόμη φορά, λοιπόν, οι επιλογές του 42ου Φεστιβάλ Ολύμπου προσέφεραν την ευκαιρία στο φιλόμουσο κοινό του να ακούσουν υπέροχες ερμηνείες από εκλεκτούς μουσικούς.
Ευαγγελία Ράπτου - Στεργιούλα